Vengono qui riproposti, nella composizione originaria, i sei inni che prima dell'attuale Liturgia delle Ore, venivano utilizzati per la recita dell'Ufficio Divino nella Diocesi di Segni, in occasione della festa di San Bruno.
I testi dell'ufficiatura erano stati composti dal vescovo di Segni Giuseppe Panfili, di origine veronese, ed approvati dalla S.Congregazione dei Riti nel 1769. Il Panfili probabilmente utilizzò dei testi preesistenti perché di alcuni di essi si ha traccia in pubblicazioni del 1698.
Una revisione degli inni fu curata nel 1923 da Biagio Verghetti, all'epoca innografo incaricato della S.Congregazione dei Riti.
I.
Bruno, coelestes habitare sedes
cui datum, civi simul angelorum,
quo fides clarum, tua teque vexit
ignea virtus.
Nunc, ubi aeternos meritis honores
dat tuis divum pater, et laborum
omnium oblitus peritura numquam
gaudia carpis.
Bruno signinae bone civitatis
pastor, hanc olim tua cura fecit
moribus, victu, pietate gratam
vivere coelo.
Unde praefulgens operum tuorum
fama, cum miris populos juvares
tu modis, sese procul universum
fudit in orbem.
Sancte devotam tueare plebem
semper, antiquo eripiens ab hoste,
semper huic per te simul adsit aequi
Numen Jesu. Amen.
II.
Bone pastor sancte Bruno
preces nostras suscipe
offer eas Salvatori
et placare satage,
et signinum gregem tuum
diligenter protege.
Sancte amator caritatis
nutriebas pauperes
et defensor puritatis
protegebas virgines,
reddens vires sanitatis
expellebas doemones.
Angelorum ducens vitam
mira facis plurima,
et ex aqua signo Crucis
dulce vinum conficis,
et negantem Sacramenta
confundis haereticum.
Jam exultat urbs signina
dulci plena gaudio,
te pastorem infulatum
novo laudans cantico,
qui laetaris et triumphas
in coelesti curia.
Afflictorum consolator
audi tuum populum,
atque monstra gregi tuo
corpus nunc absconditum,
etr solamen auge nostris
mentibus et oculis.
Gloria, laus, honoe Deo
semper sit Altissimo,
simul Patri Filioque,
et Sancto Paraclito,
nosque pastor noster ducat
ad suprema gaudia. Amen.
III.
Plausibus coeli societur orbis
gaudium, laetos utriusque cantus
poscit illatus Signiae beatas
pastor in aedes.
Hic adhuc nostrae vigilans saluti
vota commissi gregis et nepotum
inter aeternos proceres benigna
excipit aure.
Credimus sacri pietate patris
saepe depulsis alio pruinis
luce foecunda radiasse nostris
sidera campis.
Ergo credamus vada nescienti
ne procellosis obruatur undis
impetraturum meliora nixis
viribus astra.
Gloriae laudes Domino perennes
omnium dicat chorus angelorum,
nosque concordes fieri profundo
corde precemur. Amen.
IV.
Justus aerumnis rutilat, vel ipso
sole discussis potior tenebris,
cum repurgata peragrat dolentes
lampade terras.
Sic triumphato Viculi tyranno
ad suos Brunoremeat peractis
clarior signis, domitaque major
carceris umbra.
Nulla vindictae phrenesis, nevc ira
candidum tangit penetrale cordis
omnibus totum figiendo parcit
unica virtus.
Gaudet insuber latia quod orbi
praesulem misit mertis opimum,
cui coaequalem sibi vix dedisset
regia mundi.
Gloriae laudes Domino perennes
omnium dicat chorus angelorum,
nosque concordes fieri profundo
corde precemur. Amen.
V.
Perge maturus solio tonantis,
te beatorum decet aula: nostro
deficit coelo, quibus invidenda
serta moremur.
Gaudeas: grato satis est ovili
gloriosorum memori laborum
sit tibi sacris satier dicatam
thuribus aram.
Quid? Quod insanos reprimas latratus
dirigas scriptis , animesque gestis
cernuae prodest memorasse festo
carmine proli.
Tardet indictas tua cura poenas,
fletibus donec scelus expiatum
vertat in cassum volucres sagittas,
conterat arcum.
Gloriae laudes Domino perennes
omnium dicat chorus angelorum,
nosque concordes fieri profundo
corde precemur. Amen.
VI.
Jucunda nobis emicat
dies recurrens annua
tuis dicata laudibus,
o Bruno lumen presulum:
tu vota cordis excipe,
trinoque profer Numini.
Aetate florens litteris
preclarus es prudentia,
sanctisque fulges moribus:
et urbs Senarum dividit
tecum bonorum gaudio,
pondus laborum presulis.
A te novatur subdolus,
quem nemo vicit antea,
Romae subactus protinus
divini amoris hostiam
ex corde adorat cernuus,
antiqua deflens crimina.
Pastor supremus omnium
te ob hanc triumphi gloriam
antistitem dat Signiae,
quae se beatam praedicat,
Deoque grates debitas
laudis rependit cantico.
Ad sacra vitae pascua
ovile ducis creditum,
praebes medelam languidis,
avertis omne noxium.
Ad haec avernus infremit
irasque Adulphi concitat.
Tu manciparis carcere
sed alta virtus panditur:
siti laborans arida
aquam requiris frigidam,
vinum ter unda porrigit;
evadis, illo territo.
Quae scribis almo Spiritu
respersa sunt volumina,
cunctis factus omnia,
mores reformas undique,
cleroque gallo, et Siculo,
dux es ad arctam semitam.
Elias alter nosceris,
quum pacta scindi niteris
extorta regis impetu,
nullo timore principis,
amore nullo tangeris
zelo refusus coelico.
Ad juge tandem gaudium
carnis solutum vinculo
beata ducunt agmina.
Denique plenus lumine
pro plebe tibi subdita
rogare numquam desinis.
O Trinitatis unitas,
per quam refulget Signia
splendore tanti praesulis,
concede nostris corbibus
eo repleri spiritu,
quo Bruno pavit filios. Amen